بیماری های مشابه

هیپوگلیسمی شرایطی است که در آن غلظت گلوکز خون کاهش یافته و به مقادیر زیر می‌رسد: کمتر از 3.9 mmol/L یا کمتر از 70 mg/dL (طبق انجمن دیابت آمریکا و انجمن غدد درون‌ریز).

عوامل عصبی مانند تابون (GA)، سارین (GB)، سومان (GD)، سیکلوسارین (GF)، متیل‌فسفونوتیوات (VX) و همچنین نوویچوک، مواد شیمیایی بسیار قوی‌ای هستند که اثرات آن‌ها عمدتاً به دلیل تجمع بیش از حد استیل‌کولین در سیناپس‌های عصبی و گانگلیون‌ها به علت مهار آنزیم استیل‌کولین‌استراز (AChE) می‌باشد. این عوامل در میزان فرّاریت و زمانی که AChE به‌طور غیرقابل بازگشت متصل می‌شود (پیری) متفاوت هستند. عوامل کمتر فرار احتمالاً در محیط و بر روی سطوحی که در معرض قرار گرفته‌اند، پایدارتر خواهند بود (برای مثال، اگر افراد مایعات روغنی روی لباس‌هایشان داشته باشند). برای واکنش اولیه بالینی، با این حال، درمان در هر صورت عمدتاً یکسان است، صرف نظر از عامل.

هپاتیت A یک ویروس از خانواده پیکورناویروس‌ها (picornavirus) است که معمولاً باعث ایجاد بیماری اسهالی محدود و هپاتیت حاد می‌شود. به‌ندرت، می‌تواند منجر به نارسایی کبدی حاد شود. انتقال هپاتیت A از طریق راه مدفوعی-دهانی، تماس شخصی در خانه یا روابط جنسی، یا مصرف غذاها یا مایعات آلوده صورت می‌گیرد. در ایالات متحده، شیوع‌های بزرگ و اپیدمی‌ها تقریباً هر ۱۰ سال یک‌بار رخ می‌دهند و بین اپیدمی‌ها، شیوع پایه‌ای پایدار است. در بین موارد گزارش‌شده به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC)، افرادی که در معرض خطر بیشتری هستند شامل مسافران بین‌المللی، مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، افرادی که از مواد مخدر غیرقانونی استفاده می‌کنند، افرادی که در معرض خطر شغلی قرار دارند، افرادی که با فرزندخوانده بین‌المللی در تماس نزدیک هستند و افراد بی‌خانمان می‌باشند.

هپاتیت B یک عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت B (HBV) ایجاد می‌شود. HBV می‌تواند باعث هپاتیت حاد یا مزمن شود و از طریق انتقال پری‌ناتال و همچنین تماس پوست‌پوشی یا مخاطی با مایعات بدن آلوده منتقل می‌شود. افرادی که در مقایسه با جمعیت عمومی در معرض خطر بیشتری قرار دارند شامل کسانی هستند که شرکای جنسی متعدد دارند، کسانی که با یک شریک آلوده بدون محافظت رابطه جنسی برقرار می‌کنند، مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، افرادی با سابقه عفونت‌های مقاربتی (STIs) و مصرف‌کنندگان مواد مخدر تزریقی. انتقال عمودی یا افقی روش غالب انتقال در برخی از نقاط جهان، به ویژه جنوب شرق آسیا و چین است. تماس جنسی و استفاده از مواد مخدر تزریقی مسئول بیشتر عفونت‌ها در آمریکای شمالی و اروپای غربی هستند.

هپاتیت C یک عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت C (HCV)، یک ویروس RNA مرتبط با فلاوی‌ویروس‌ها، ایجاد می‌شود. هفت ژنوتیپ از این ویروس شناسایی شده‌اند که در درمان اهمیت دارند. HCV می‌تواند باعث هپاتیت حاد یا مزمن شود و به ندرت هپاتیت برق‌آسا (fulminant hepatitis) را ایجاد کند. این ویروس از طریق تماس پوست‌خراش (percutaneous) یا مخاطی با مایعات بدنی عفونی منتقل می‌شود. استفاده از مواد مخدر تزریقی اصلی‌ترین روش انتقال در کشورهای توسعه‌یافته است. آسیب‌های ناشی از سوزن، خالکوبی، سوراخ کردن بدن و ختنه آیینی از عوامل خطر کمتر محسوب می‌شوند. انتقال جنسی و انتقال از مادر به فرزند گزارش شده‌اند، اما به نظر می‌رسد که کمتر از انتقال از راه خون (parenteral transmission) شایع باشند. انتقال از طریق انتقال خون زمانی علت اصلی انتقال HCV بود، اما از زمانی که غربالگری خون برای HCV در سال ۱۹۹۲ در دسترس قرار گرفت، این روش انتقال بسیار نادر شده است.

مننژیت با پلئوسیتوز مایع مغزی نخاعی (CSF) و مجموعه‌ای از علائم بالینی شامل تب، سردرد، و مننژیسم مشخص می‌شود. این بیماری عفونت چرکی حاد فضای زیر عنکبوتیه است و علل مختلفی از جمله باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها، انگل‌ها و عوامل غیرعفونی می‌توانند در ایجاد آن نقش داشته باشند. علاوه بر عفونت‌های اکتسابی از جامعه، مننژیت باکتریایی بیمارستانی باید در بیمارانی با اقدامات تهاجمی، تروماهای پیچیده سر یا باکتریمی سیستمیک مدنظر قرار گیرد.

انسفالیت ویروسی به اختلالاتی در عملکرد مغز اشاره دارد که با تغییر در وضعیت روانی، تغییرات شخصیتی یا رفتاری، یا نقص‌های حرکتی، حسی، گفتاری یا حرکتی کانونی به دلیل عفونت سیستم عصبی مرکزی توسط یک پاتوژن ویروسی ظاهر می‌شود. انسفالیت ویروسی از انسفالیت پس از عفونت (postinfectious encephalitis) متمایز است، زیرا دومی نتیجه یک عفونت قبلی (از جمله برخی عفونت‌های ویروسی) است و اولی به دلیل تهاجم ویروسی به سیستم عصبی مرکزی ایجاد می‌شود.

یک هماتوم اپیدورال داخل‌جمجمه‌ای (Intracranial Epidural Hematoma یا EDH) زمانی رخ می‌دهد که خون بین دورا (Dura) و لایه داخلی جمجمه جمع می‌شود. علت کلاسیک این خونریزی، آسیب تروماتیک به شریان مننژیال میانی (Middle Meningeal Artery) پس از شکستگی جمجمه است. منبع خونریزی در ۸۵ درصد موارد شریانی است؛ در ۱۵ درصد موارد، علت خونریزی وریدی و ناشی از آسیب به ورید مننژیال یا سینوس وریدی دورا (Dural Venous Sinus) است. با تجمع خون در فضای بین لایه خارجی دورا و جمجمه، دورا جدا شده و هماتومی با شکل دوکانه (به شکل عدسی یا توپ فوتبال) تشکیل می‌شود. دورا به شدت به درزهای جمجمه‌ای چسبیده است، بنابراین هماتوم اغلب محدود می‌ماند. این وضعیت بیشتر در کودکان و بزرگسالان دیده می‌شود، زیرا دورای آن‌ها کمتر به لایه داخلی جمجمه چسبیده است، برخلاف نوزادان زیر ۲ سال یا افراد مسن.

در ایالات متحده، انجمن آمریکایی مراکز کنترل سموم با شماره 800-222-1222 به صورت ۲۴ ساعته در دسترس است تا تماس‌گیرندگان را مستقیماً به مرکز سموم منطقه خود متصل کند. این خدمات به صورت آنلاین نیز در دسترس است.